پوند استرلینگ (به انگلیسی: Pound sterling) یا بطور کوتاه پوند، واحد پول پادشاهی بریتانیا است.پوند استرلینگ بطور معمول با نماد £ و یا بطور رسمی‌تر با مخفف GBP نمایش داده می‌شود.
واحد کوچکتر پوند پنی (به انگلیسی: Penny) نام دارد ، مجموع صد پنی برابر بایک پوند است. پوند یکی از قوی‌ترین و با ارزشترین ارزها است.نام مستعار این واحد پول در انگلستان کویید (به انگلیسی: Quid) می‌باشد.
پوند استرلیگ که براساس اسناد معتبر، قدیمی‌ترین واحد پول جهان است، در بخش عمده‌ای از تاریخ انگلستان و بعدها بریتانیا، در گردش بوده است
ریشه‌های اروپایی
پوند استرلینگ بخش جدایی ناپذیری از هویت انگلیسی-بریتانیایی است، اما ریشه‌های آن به اروپا بازمی‌گردد. نام آن از کلمه «لیبرا» استخراج شده که در زبان زبان لاتین به معنای وزن یا تعادل است. از این ریشه عبارت «لیبرا پوندو» ساخته شد که به معنای واحد وزن پوند است.
استفاده از کلمه «لیبرا» قرنها است که در زبان رایج در قلمرو بریتانیا منسوخ شده است ولی حضور آن به اشکال مختلف در نشانه‌های مربوط به واحد پول و واحد وزن ادامه یافت. به عنوان مثال علامت £ که نماد واحد پول بریتانیا است از آن الهام گرفته شد یا حرف اختصاری پوند واحد وزن مرجع در سیستم اوزان بریتانیایی lb است.
ارتباط نمادین این واحد پول با واحد وزن در بریتانیا تصادفی نیست، چون در اصل ارزش یک پوند معادل یک پوند (۴۵۳٫۵ گرم) نقره بوده است. با الهام از روش تقسیم «لیبرا» در روم باستان به واحدهای کوچکتر یعنی «سولیدوس» و «دناریوس»، پوند واحد پول بریتانیا نیز به ۱۲ شیلینگ و ۲۴۰ پنی تقسیم می‌شد.
سیستم مشابهی نیز در دوران پادشاهی شارلمانی بر قلمرو فرانک (بخشی از فرانسه امروزی) برقرار بود. واحد پول آنها «لیوره» نام داشت که به ۱۲ سوس و ۲۴۰ دنیئرز تقسیم می‌شد.
اسناد تاریخی نشان می‌دهد که اوفا، یکی از پادشاهان انگلوساکسون در نیمه دوم قرن هشتم میلادی سیستم پول واحد را در بخش‌های مرکزی و جنوبی انگلستان تثبیت کرد. در این دوران اولین سکه‌های نقره‌ای پنی انگلیسی زیر نظر وی ضرب شد که رویش نام او حک شده است.
در عمل، وزن این سکه‌ها بسیار متفاوت بود ولی بر اساس آن سیستم پولی، ۲۴۰ سکه پنی معادل یک پوند تلقی می‌شد. در آن دوران سکه‌های با ارزش تر از پنی ضرب نمی‌شد و واحدهای با ارزش تر مثل شیلینگ و پوند به صورت مجازی فقط در حساب و کتاب مورد استفاده بودند.
اولین بار سکه پوند در سال ۱۴۸۹ در دوران پادشاهی هنری هفتم به بازار آمد. در آن زمان به آن می‌گفتند سکه فرمانروا. سکه شیلینگ نیز اولین بار در سال ۱۵۰۴ ضرب شد. پول اسکناس به فاصله کوتاهی پس از تأسیس بانک مرکزی انگلستان در سال ۱۶۹۴ به گردش افتاد. در آغاز آنها را با دست می‌نوشتند و طراحی می‌کردند. سکه‌های طلا از سال ۱۵۶۰ به گردش درآمد و از سال ۱۶۷۲ نیز سکه‌های مسی به جمع پولهای رایج افزوده شد.
معیار تقسیم پوند به ۱۲ شیلینگ و هر شیلینگ به ۱۲ پنی تا سال ۱۹۷۱ ادامه داشت، تا اینکه در این سال بریتانیا نیز در سیستم پولی خود تقسیم ده‌گانه را پذیرفت و به اجرا گذاشت.